O projekcie

Projekt poświęcony jest zagadnieniom związanym z wybuchem epidemii na statku morskim. W praktyce statek staje się ruchomym izolatorem o dużym potencjale "uwolnienia" choroby na większym obszarze. Wybuch epidemii COVID-19 pokazał, że w wielu miejscach nie ma mechanizmów radzenia sobie z sytuacjami kryzysowymi związanymi z chorobą. Chociaż wiele umów i kontraktów przewidywało ryzyko "siły wyższej", nikt nie zdawał sobie sprawy z faktu, że może to mieć charakter globalny. COVID-19 pokazał, że bardzo często istniejące procedury nie są dostosowane do otaczającej nas rzeczywistości. Bardzo często konieczne jest szybkie opracowanie nowych. Czasami nie ma nawet podstaw prawnych do wdrożenia i stosowania takich procedur. W poszczególnych krajach przyjęto różne rozwiązania związane z zagrożeniem koronawirusem. Niektóre działania okazują się słuszne, inne nie.
Niestety, w wielu przypadkach ważny jest również czynnik społeczny (sprzeciw wobec szczepień, blokady itp.). Czasami jednak znajdujemy się w sytuacji, w której nie możemy czekać na opracowanie nowych procedur. COVID-19 miał negatywny wpływ na niemal wszystkie obszary gospodarki. Można powiedzieć, że jest największym globalnym zagrożeniem od czasów II wojny światowej. Celem projektu jest zbudowanie systemu eksperckiego dotyczącego ryzyka wystąpienia zagrożenia epidemicznego na statku morskim (nie tylko COVID-10). Każdy statek handlowy, jednostka rekreacyjna, jacht żaglowy musi być wyposażony w odpowiedni sprzęt komunikacyjny związany z obszarem, w którym się porusza. Może to być radio, stacja satelitarna, telefon komórkowy itp. Każdy z nich określa inny sposób uzyskania pomocy medycznej (lub porady). Ponadto operatorzy radiowi na pokładzie statku muszą być certyfikowani przez upoważnioną organizację i zaznajomieni z procedurami radiokomunikacji morskiej. Istnieje kilka rodzajów certyfikatów radiooperatora w zależności od ich przeznaczenia. Na przykład najbardziej powszechnym jest SRC (Short Range Certificate) używany przez marynarzy i GOC (General Operator's Certificate) wymagany przez STCW (Standard for Training Certification and Watchkeeping) dla oficerów pokładowych. Motywacją projektu jest dostarczenie systemu eksperckiego, który może być pomocny w rozwiązaniu: i) w jaki sposób personel niemedyczny może uzyskać dokładny dostęp do sytuacji medycznej? ii) z którą placówką medyczną należy się skontaktować? iii) jakich środków komunikacji należy użyć.
Celem projektu jest więc zaprojektowanie i opracowanie systemu wspomagania decyzji dla decydentów morskich, aby dać pewne wskazówki w przypadku wybuchu epidemii. Przykład działania: jeden członek załogi zachorował na pokładzie statku; udzielono mu pomocy medycznej. Następnego dnia zachorowały kolejne dwie osoby. Kapitan zaczyna podejrzewać epidemię (choroba zakaźna, zatrucie pokarmowe). Szybko sprawdza zidentyfikowane objawy w systemie i na tej podstawie system udziela wskazówek co do działań - jak zapewnić pomoc medyczną, jakie służby powiadomić, jakie procedury wdrożyć. Alarm epidemiczny!